Yeni yıl, yeni yaş, yeni Dora...

Yeni yıl ve kızımın yeni yaşıyla yine hayatımızda değişiklikler olmaya başladı. Dora büyüdüğünü bize çok net hissettirdi bu ay. Artık tepkileri daha net ve anlaşılır, Yürüyor, kendi uyuyabiliyor. Bu ayın hatta yeni yaşının en önemli getirileri bunlar. Yürümek ona inanılmaz bir özgürlük duygusu verdi, çok daha mutlu artık.

Uyku eğitimi benim için her zaman ürkütücü ve stresliydi. Genelde Dora’ya istemediği bir şeyi yaptıramadığım için mümkün gelmiyordu. Onu gün içinde çok az görebildiğim içinde uyutma aktivitesinden vazgeçmek cazip değildi benim için. Yine onun istediği oldu. Doğum gününden birkaç gün önce artık onu uyutamaz oldum, kucağımda uykuya dalıyor, bırakınca uyanıyordu. Yine o kabus günler geri mi geldi diye düşünmeye başlamıştım. Sonunda yatağa bıraktığımda uyanırsa da kucağıma almamaya karar verdim. Bir kaç gün arkamdan ağladı, odadan çıktım, kapısını kapattım. Birkaç dakikayı geçmedi, sustu ve uykuya daldı. Bir süre sonra sütünü içip kucağımda biraz bana sarıldıktan sonra yatağını göstermeye başladı. Yatağa koydum, sevinçle ellerini ayaklarını sallayıp yüzüstü döndü ve uyudu. İlk defa da inanamadım ama bir ayı geçti artık akşam ritüelimiz bu. Kucakta uyumuyor artık, yatağını istiyor ve kendisi uyuyor. Gece uyanırsa yatağında müzikli oyuncakları çalıştırıyor, sesini duyuyoruz ama yanına gitmiyoruz, kısa sürede yeniden uyuyor. Kendimi uyku eğitimi vermiş gibi hissetmiyorum, Dora’nın ilk aydan sonra hiç uyku sorunu olmadı. Bunu da kendi kendine hallettiğine göre onu hiçbir şey için zorlamama kararımın ne derece doğru olduğunu bir kez daha gördüm. Umarım hep böyle iyi huylu, algısı kuvvetli ve uyumlu bir bebek olur…

 

 

Bu ay benim hayatımla ilgili bir başka değişiklik de çalıştığım hastane oldu. Akşam biraz gecikirsem iki saati aşan yol ve Dora’yı görememek katlanılmaz olunca eve yakın bir hastane arayışım arttı. Tam bu sırada daha önce düşündüğüm tam dört hastanede kadro açıldı. Görüşmeler sonucunda eve 15 dakika yürüme mesafesinde olan bir hastaneye geçtim. Eski bir hastane Ethica İncirli Hastanesi. Fiziki şartlar diğer hastaneyle karşılaştırılamasa da işe yürüyerek gidip gelebilmek İstanbul şartlarında çok büyük bir lüksmüş. Spora gidemediğim için de benim için ayrı bir lüks. Şimdilik yeniden alışma dönemi zor geliyor tabi ki ama ilki gibi olmaz herhalde, özel sektörde buna alışmalıyım. Ne de olsa artık her şeyde öncelik Dora için…