Aşılandık

Kızımın bir ayı bitti, artık yenidoğan değil, bu güne bu gün o bir süt çocuğu… Sütle arası pek iyi değil ama sıfatı böyle. Henüz pek güçlü ememiyor, bu yüzden pompaya devam ama süt de oldukça azaldı, idare edemiyoruz artık, bolca mama alıyor, mamayla arası iyi neyse ki. İlk günler çok üzüldüm bu duruma ama artık geçti, üzülmemin daha fazla zarar verdiğini fark ettim. Gözümün önünde büyüyor minik prensesim, çok güzel bir şey bu. Gülmeyi öğreniyor bu aralar, olur olmadık minik gülümsemeleri o kadar şirin ki. Gece hayatımız aynen devam ediyor, gündüz uyku, gece aktivite, daha değiştiremedik ama benim enerjim yetmiyor artık.

Birinci ayımız bittiği için dün aşımızı olduk, Hepatit B ikinci doz… Kalça ultrasonumuz yapıldı, kendi minik ama kalça eklemleri gelişimini tamamlamış kızımın, bir de yaptıramadığımız işitme testi yapıldı, kulaklarımız da iyi, keyifle döndük evimize. Aşılarını sağlık ocağında yaptırmayı planlıyordum ama doğduğu hastanede yapılıyormuş, isabet oldu. Rotavirus ve HPV dışında tüm aşılar bakanlıkça yapılıyor artık. Benden başka bir çocuk doktoru daha var kızımın, doğumda tanıştık Hayri beyle ama bana çok yardımcı oluyor, tetkiklerimizi hallediyor, aşımızı da yaptı...

Doğum fotoğraflarımız da geldi bu hafta, çok ama çok güzel olmuş, onları görünce kızımın ne kadar büyüdüğünü daha net fark ettim, ödemleri de gidince daha bir güzel şimdi. Arayıp teşekkür etmek geldi içimden fotoğrafçıma, kesinlikle çok başarılı, her şeyi ona bırakmak çok iyi fikirmiş. Benim şu geçtiğimiz ay ne fotoğraf görecek ne de seçecek halim yoktu, kesinlikle. Arada keyifli şeyler de oluyor ama günlerim genelde yorucu geçiyor, kendimi bitkin, çirkin, bakımsız hissediyorum, kızımla geçen her an çok güzel ama onun dışında hayat oldukça zor. Bakalım yoluna girecek diye umuyorum, hep söylenen “ilk ay zordur” cümlesindeki ilk ay bitti, hayat çok farklı, daha neler yaşatacak kim bilir?