İlk...

Bu gün anne olarak geçirdiğim ilk anneler günü… Aslında ben pek sevmem bu günü, annesi olmayan çocuklar, çocuğu olmayan anneler aklıma gelir, içim acır. Elbette her gün özel, anneyle, çocukla geçen her gün güzel, önemli olan her anın kıymetini bilebilmek, mutlu olabilmek…

Bu günün özelliği daha önce sadece annemi düşünürken bu defa kızımı da düşünüyorum. Güzelmiş “böyle” olmak, anne olmak. Çok sevdim. Her ne kadar “annelik endişe demek” sözüne katılsam da aynı zamanda çok mutluluk demekmiş. Mutluydum, Dora’yla daha da mutluyum. Umarım onunla ve annemle birlikte daha birçok anneler günü geçirebiliriz.

Ben sadece bu günü hatırlamak isterdim, küçücük Dora’dan özel bir şey bekleyecek halim yok ama babacık kızıma agularla seçtirerek bana çok şık bir hediye almış, her baktığımda bu günü hatırlayacağım, ilk anneler günümü…