Yine heyecanlı bir kontrol günü, sabah erkenden hastanenin yolunu tuttuk, olması gerekenden bile erken… Sabırsız bir bekleyiş sonrası ultrason probunu koyduğu anda doktorumuzun “iyi, kalbi atıyor” demesiyle büyük bir rahatlama yaşadım. O minik kalbin dolup boşaldığını görmenin bana hissettirdiği gerçekten rahatlamaydı. Çok fazla odaklanmışım buna. Ölçümleri, gelişimi oldukça iyiydi, hoş bana kalbinin atıyor olması yetmişti zaten. 1,13 cm olmuş, bir fasulye kadar ve fasulyeye benziyor. Burnu, ağzı, akciğerleri ve parmakları oluşuyor olmalı bu hafta.
Progestanla aram iyi değil, beni mutsuz ediyor, bulantı, şişkinlik, ağrı, uyku ve daha bir sürü sıkıntı yapıyor ama ondan kurtulamadım. “Düşük tehlikesi” yaşadığım için 3 ay devam etmem gerektiğini söyledi, 5 hafta daha demek bu da. Huysuz hasta profili yaratmamak için sadece “tamam” dedim.
İyi olan, önümüzdeki hafta gitmeyi planladığımız İtalya tatilini korkarak sorduğumda doktorumun verdiği “tatilinizi yapın, tatil iyidir, size iyi gelir” yanıtıydı. Mutlu oldum, en iyi ihtimal “önermem ama illa ki gidecekseniz dikkatli olun” demesini bekliyorduk. Tabi ki dikkatli olacağız, yurtdışı tatillerimizde yaptığımız o uzun keşif yürüyüşleri bu defa olmayacak, yediklerime çok dikkat etmem gerekecek. Ama bize iyi geleceğini düşünüyorum. Bu minik fasulyemizle ilk tatilimiz olacak, sabırsızlıkla bekliyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder