Çocuk tiyatrosu

Günümüzdeki bir çok anne baba gibi kızımın sosyal deneyimlerini erken yaşamasını istiyorum. Olgun bir çocuk olduğundan, ya da öyle alıştığı için, genellikle sorunsuz geçiriyoruz. Iki yaşını bitirdiğinde yapmayı planladığım aktivitelerden biri de tiyatroya gitmekti. Zaten Arda'dan duyduğu için hevesleniyor ama bilmediği için anlamlandıramıyordu bir süredir. İki yaşı öyle bir "hedef" haline getirmişim ki kendi kendime Aklımda her zaman bir "yapılacaklar listesi" taşıyorum.

Çocuk oyunlarına bir süredir bakıyordum. Hem yerinin, zamanının uygun olması gerekirken, hem de yaşına göre ve klasik bir oyun izlemesini istiyordum. "Alice Harikalar Diyarında" benim için uygun oldu. Zamanı da ayarlayınca çok önceden bilet aldım. Dolayısıyla salonda yerimiz Dora'nın oyunu rahat  izlenebilmesi için çok uygundu. Bunun da payı var mı bilmiyorum ama Dora gösteriyi çok sevdi. 

Uyku ve beslenme saatlerini ayarlayarak gittik, yine önce hayran hayran baktı, çocukların tepkilerini izledi, salonda en küçük oydu. Sonra alıştı ve diğer çocuklar gibi yorum yapmaya başladı. Tüm oyun boyunca konsantrasyonu bozulmadan izleyebildi, hatta bitmesini istemedi. Canlı performans ona beyaz perdeden daha çekici geldi. Oyun da gerçekten çok keyifliydi, ailecek güzel bir gün geçirmiş olmanın mutluluğuyla döndük eve...