Okulun ilk günü

Bir süredir çok heyecanla bekledik bu günü... Aslında bir yılı aşkın bir süredir beraber oyun gruplarına gidiyoruz ama bu defa bambaşka, yalnız başına okula gidecekti benim prensesim. Ara sıra “ne çabuk büyüdü?” diyorum kendi kendime ama aslında çok da büyümedi, artık çocuklar erken başlıyorlar bir çok şeye. Hem Dora’nın sosyal gelişimi açısından, hem eğitimi için hem de annemin kendine zaman ayırması gerektiğini düşündüğümden çok önce karar vermiştim iki yaşını bitirdiğinde okula başlamasına. Kendi başına iyi idare edeceğini düşünüyorum, oyun grubunda son zamanlarda bana ihtiyaç duymuyor zaten. Beni endişelendiren beslenme ve temizliği sadece. Yarım gün gideceği için yemek de çok sorun olmaz sanırım ama tuvalet eğitimi tamamlanmadığı için biraz çekincelerim var. Öğretmenler beni bu konuda rahatlatıyor, hatta okulda eğitimi daha çabuk tamamlayacağını söylüyorlar, bakalım zamanla göreceğiz.

 

Geçen yazdan başlamıştım seceğim okul için araştırmalara, eylül gibi karar vermiştim. Aslında kalbimden geçen oyun grubundan tanıdığı için Gymboree’ye devam etmesiydi. Okul öncesi gruba 30 aydan sonra almaya başlamaları, okul yarım gün olduğundan annemler yazlığa gittiklerinde öğleden sonraları ne yapacağım gibi çekincelerim olduğu için listeye alamamıştım ne yazık ki. Beraber gittiğimiz bir kaç kreş görüşmesi sonrasında annem de Gymboree’ye gitmesini istediğini söyledi. Yine beraber gittiğimiz bir oyun grubu çıkışında Gymboree’nin yöneticisi olan hanımefendi “Dora’yı artık okul öncesi gruba alalım” diye söyleyince ben hemen “evet, bence de alın” dedim. Artık oyun grubunun ona yetmediğinin farkındaydılar. Dora iri bir çocuk olduğu için yaşının küçük olabileceğini düşünmemişti, oysa ki bunu söylediğinde henüz 22 aylıktı. En sonunda ikinci dönem başladığında, Dora 25 aylık olduğunda, deneme için derslere katılmasının uygun olacağına, uyum sağlarsa devam edebileceğine karar verdik. Öğleden sonralar hala sorundu ama annem içine sinen okul olması için yazlığa gitmemeyi bile teklif edince her şey biraz daha kolaylaşmış oldu. Ben bir kaç oyun ablası için arayışa girmiştim aslında...

 

Bir süredir oyun grubuna gitmediği için Dora çok özlemişti okulunu. Giyinip her dışarı çıktığımızda “Gymbo’yaaa” diye istediğini söylüyordu bize. Bu sabah için ben de hastaneyi ayarladım, çantamızı hazırladık ve okul için yola çıktık. Gittiğinde çok mutlu oldu. Bildiği ortamda tanıdığı insanlar tarafından çoşkuyla karşılanmak çok hoşuna gitti. Öğretmenlerine sarıldı öptü önce, daha sonra oyun salonuna gitmek istedi ama bu defa sınıfa gitmesi gerekiyordu. Şaşırdı biraz, yeni girdiği her ortamda yaptığı gibi bolca gözlemledi, sadece ona söylenenleri yaptı. Kendi kendine kazandığı bir koruması var, çok iyi bir gözlemci ve gördüklerini ayrıntılarıyla kaydedebiliyor. Eminim birkaç gün sonra daha aktif olacaktır. Zaten öğretmenlerine ve ilk gün olduğu için çocukları bir kenarda olan annelere bu günkü hali bile fazla “girişken” geldi.

 

Ders bittikten sonra Dora’nın kendinden en az altı ay büyük çocukların olduğu bu grupta sorun yaşamayacağına emin olduk ve kaydını yaptırdım. Arlet öğretmen onlara güvendiğim için bana teşekkür etti ama aslında Dora’yı küçük yaşta kabul ettikleri için ben onlara minnettar oldum. Yeşilköy Gymboree’nin tanıdık ortam avantajıyla birlikte uluslararası bir kurumun şubesi olması ve derslerin İngilizce ilerlemesi benim için de her zaman tercih önceliği sağlıyordu. Görüşmek için gittiğim diğer kreşlerde üç yaştan önce yabancı dil eğitimine başlanmıyordu. Ama şu anda her şeyi o kadar hızlı öğreniyor ki, bu dönemi kaçırmak istemiyorum. Bence yaşına göre zaten düzgün bir Türkçeyle konuşuyor, kelime hazinesi oldukça geniş, zamirleri, edatları uygun kullanıyor ve cümle yapılarını doğru kurabiliyor. Yabancı dil öğrenmesinin ana dilini bozacağını sanmıyorum. Derslerde sınıflarda iki ya da üç öğretmen oluyor, müzik, sanat, dans ve jimnastik sınıfları ayrı ve bence oldukça başarılı. Diğer kreşlere göre belki biraz daha maliyetli olacak ama değeceğine eminim.

 

Uzun süredir aklımda olan bir günü de böylece iyi şekilde atlattık. Önünde uzun bir eğitim dönemi olan kızımın ilk onu günü unutulmazdı. Umarım okula her zaman mutlulukla gider ve hep isteyerek öğrenir. Bizim kuşağımızın klasik aileleri gibi akademik bir beklentimiz yok Dora’dan, sadece iyi hissettiği şeyleri yapmasını diliyorum.  Öğrendiği her şey onu mutlu etsin yeter, başarı nasılsa gelecektir…