Kabus dolu günler yaşadım. Bir hafta önce, tam da bebeğimize oda takımı bakmaya giderken, genetik tanı merkezinden gelen telefonla başladı, “bebeğinizin kromozom kırığı mevcut, ailesel olabilir, araştırmalıyız, sizden kan almamız gerekiyor”, dağıldık tabi ki biz… Biz de çıkarsa masum ama ya çıkmazsa? Tüm hafta bu ihtimalleri düşünerek ve okuyarak geçti, genetikle aram zaten iyi değildi, nefret ettim. İnversiyonun daha masum olduğunu, translokasyon olduğunda anomali ihtimalinin daha yüksek olduğunu, kromozom kırıklıklarının genelde ailesel olduğunu ve daha bir çok ayrıntıyı öğrendim. Okuduklarım bir gün içimi rahatlatırken, diğer gün depresyona sürükledi. Tanıdığımız tüm kadın doğumcuları ve genetikçileri aradık, genetikçiler katıydı, tahliye ihtimaline kadar gittiler; kadın doğumcular çok rahattı, önemsemediler… Çok zor günlerdi, kızımızı kaybetme ihtimalini düşünmek bizi çok zorladı, bilmesek, doktor olmasak her şey daha kolay olurdu, doktorumuza inanıp önemsemezdik ama ihtimalleri göz ardı edemedik…
Dün akşam her şey bitti, inversiyon taşıyıcısı olduğumu öğrendim, kızıma benden geçmişti ve bir önemi yoktu. Bu sabah genetik tanı merkezine gidip hocayla konuştum, ailesel olduğunu, dengeli bir geçiş olduğunu, bir sıkıntı yaratmayacağını, başka bir bebek düşünsek bile ek bir önlem almamız gerekmediğini öğrendim. Rahatladım, mutlu oldum, kurtuldum… Ayhan’la bu günü yeniden bebek mağazaları gezerek geçirdik ve tabi kızımızın varlığına şükrederek…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder