Bir son, bir başlangıç...

Heyecan, endişe, merak, korku, sabırsızlık… Hissettiklerimi sıralamak bile o kadar zor ki… Bu günü yaşayacağımı biliyor olsam da sanki çok çabuk geldi. Hamileliğimin sonu ve anneliğimin başlangıcı… Yarın kızımla tanışacağım, çok garip bir duygu. Aslında aylardır birlikteyiz ama yarın her şey çok daha farklı olacak. Belki ilk günler anlamayacağız ama yepyeni bir hayat var artık önümüzde, merakla bekliyorum.

Hazırlıklarımız bitti, çantalarımız arabada, herkese haber verildi. Böyle planlı bir doğum olacağını hiç tahmin etmemiştim, zaten kızım en başından beri beni şaşırtıyor. “Çantayı alıp, hazırlanıp doğuma gitmek” bana uzak geliyordu, normal doğum olsun istiyordum ama bu durumu da sevdim, karakterime daha uygun, her şey kontrol altında, planlı… Umarım bu aşamadan sonra bir sürprizle karşılaşmayız. Sabah erkenden hastaneye gideceğiz, yatış yapacağız, odamıza geçeceğiz, fotoğrafçımız gelecek, hazırlanacağız, ameliyathaneye gideceğiz, anestezi yapılacak ve kızım gelecek. Ayhan yanımda olacak, Nilüfer gelemeyecek, hastanenin pediatristine güveneceğiz. Annem odayı, hediyelikleri ve ikramları hazırlayacak, belki ilk ziyaretçilerimiz gelecek, odamıza çıkacağız ve yeni hayatımıza başlayacağız… Umarım, böyle olur yani… Bir aksilik, sürpriz, değişiklik istemiyorum. Sakin ve mutlu olmak, bu günü güzel hatırlamak istiyorum, bu gece tek duam bu…