Yeni yeni…

“Yeni bir yıl, yeni başlangıçlar” derler ya hep, bu yıl bizim için tam anlamıyla öyle oldu… Yılın son günlerinde doğmasını hiç istemiyordum, aslında hiçbir çocuk için istemem, son günler biraz endişeliydim ama sonunda yıl değişti. Bebeğim “yıl kaybetmemiş” olacak. Eskiden okula başlarken bu durum çok daha önemliydi, yeni değişikliklerle biraz düzeldi ama ben istememiştim, dilediğim gibi de oldu, kızım sabretti. Ama bu sabrı çok uzun sürmeyecek sanırım, bu günkü kontrolde kasılmalarımın başladığını öğrendim, ben henüz bir şey hissetmiyorum ama 10 dakikada bir gelen düzenli kasılmalarım varmış ve artarsa bu gece bile doğabilirmiş, dehşete kapıldım ama sanırım artık hazırlıklı olmalıyım.

Nöroloji ile de görüştükten sonra sezaryene karar verdik, ideali 38+3 ama benim endişelerim yüzünden doktorum, bir de pediatrist olduğum için tabi, bana bıraktı, “ideali budur ama sen ben daha erken isterim dersen, olası bir aksilik de ben demiştim deme hakkın olduğundan istediğini yaparım” dedi. Sonuç olarak, kızım acele etmezse hamile geçireceğim 5 günüm var önümde, 6. Günün sabahı için randevumuzu aldık, 37+6 için. Biraz erken aslında, üç hafta kadar sonrası bile beklenebilir normal doğum için ama benim için zor görünüyor. Bu gün itibariyle artık prematüre de sayılmadığı için içim rahat, tam de 3150 gr ölçüldü tartısı, oldukça iyi. Endişeliyim, korkuyorum, sabırsızlanıyorum… Uzun süredir yapamıyorum ama “plan dahilinde” olursa odamızı bile seçtik, babacık rahatımız için her şeyi düşünüyor, deniz manzaralı çok konforlu bir oda, manzarayı görecek durumumuz olursa tabi…

Hazırlıklarımız tamamlandı, tabi yapacak şeyler bulurum ama şimdilik önemli bir işimiz kalmadı. Kordon kanı için ve fotoğrafçımıza planlanan tarihi bildirip kızımızın sabırlı davranması için dua etmekten başka…