Uyku mu?

Aslında benim kızımın canı gezmek istiyormuş.  Annemin sık sık tekrarladığı “kırk uçurmak” deyimi gerçekmiş. Şu bebek kırk günlük olunca dışarı çıkarmak ve sonra huyunun değişmesiyle ilgili olan. Biz dedemin vefatı, havanın çok soğuk olması ve Dora’nın gece uyumaması yüzünden “kırkımızı” evde geçirdik. On gün kadar sonra şartlar düzelince Dora’yı büyük babaanneyle tanıştırmaya götürdük. Annemler, parklar, alışveriş merkezleri derken kızım gezmeye alıştı. Baktık gündüz dışarda aktif olduğu günler gece uyumaya başladı biz de daha çok gezdik.

İki hafta kadar oldu ilk çıkışımızdan sonra, artık az da olsa gece uykusu uyuyabiliyorum. Meğer ne kıymetliymiş. Kendime geldim, psikolojim bile düzeldi.  Gündüz bulduğum her fırsatta uyumaya çalışıyordum, artık Dora’yla ilgilenebiliyorum, oyun oynayabiliyorum, bakımını yapabiliyorum.  Gece uyuduğu için onun da gündüz uyanık kalma süreleri uzadı, birbirimizden keyif almaya başladık.

Dora’yı uyutmak, eğer uyumak istiyorsa, hiçbir zaman zor olmadı. Artık gecenin son beslenmesi ve alt değişiminden sonra yatağına koyuyoruz, biraz agular yapıp uyuyor. Yeniden bizim odamıza da döndü, bize yakınken daha huzurlu oluyorum, aslında odasına geçmesi iyiydi ama biraz daha yanımızda kalsın istedim, beşiğe çok da uzun süre yatamayacak zaten. İyiyim, mutluyum, aktifim, herkese “maşallah”lar eşliğinde anlatıyorum. Demek ki gezmek iyiymiş, söyleyenler doğru söylemiş.