Boşver-me

Hayatta belli şeyler yaşamış, belli bir yere gelmiş insanlar olsak da hepimizin “boş verdiği” şeyler mutlaka oluyor. Birçok konuda sorumluluk sahibiyiz, elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyoruz ama arada “boş ver” deme lüksünü de yaşıyoruz. Yediğimize dikkat etmediğimiz, bir kadeh fazla içtiğimiz, spora gitmediğimiz, yapmamız gereken bir telefon görüşmesini ertelediğimiz, faturayı ödemeyi geciktirdiğimiz, rutin sağlık kontrollerini aksattığımız ve “boş ver” dediğimiz günlük hayattan durumların sanırım tek istisnası “bebek sahibi olmak”…

İki aydır en seyrek kullandığım kelimelerden biri “boş ver”… Konu Dora olunca, o minik canlının oldukça basit günlük yaşamındaki en ufak bir ayrıntının aksaması bile beni huzursuz ediyor. Beslenmesinin gecikmesine zaten o izin vermiyor ama gece saatinde uyanmazsa ben uyandırıp besliyorum hala. O gün ortalama aldığı anne sütünden az aldıysa, daha fazla mama yediyse canım sıkılıyor. Zaten her mama hazırladığımda mutsuz oluyorum. Banyosunun gecikmesi, vitaminlerinin verilmemesi, gece üstünü açması, biberonunun kirlenmesi, gün içinde onunla yeterince ilgilenememem, terlemesi, üşümesi, altını kirli kalması, bişey bişey bişey… Hiç birini boş veremiyorum.

Arda hastalandığı için annem gelemediğinde banyosu gecikip gözüme kirli ve zavallı göründü diye dakikalarca ağlamıştım, geçen hafta uyumadığı bir gece, üç saatte az az tam dört defa altını kirletti, her seferinde “bu defa uyuyakalır da altı pişerse” diye üşenmedim altını değiştirdim ama o sabah altıya kadar uyumadı. O gece geldi aklıma konu Dora olunca hiçbir şeyi boş veremediğim. Onunla yeterince ilgilenmediğimi düşündüğüm günler huzursuz yatıyorum, mutlaka biri ilgilenmiş olsa bile. zaten aksi mümkün mü?

Tüm anne babalar gibi onun için en iyisini istiyorum, hep mutlu olsun, canı hiç acımasın, hiç üzülmesin... Sorumsuz davrandığım için olumsuz bir şeyler yaşama ihtimalinden çok korktuğum için, her şeyin en kötü ihtimalini düşünüp ona göre davranıyorum, bana muhtaç olduğunu bilmek daha fazla “sorumlu” hissetmeme neden oluyor. Karmaşık, zor bir durum anne olmak, sanırım daha fazla sorumluluk sahibi yaparak insanı büyütüyor, psikolojisini de alt üst ediyor, hele ki bir de obsesif bir yeni anneysen...